Traditional Attire of Lao Women in Luang Prabang Under the Last King of Laos, King Mahinthrathibet (Chao Oun Kham) (1868–1895)

20 Feb

The AI-enhanced images capture the traditional attire of Lao women in Luang Prabang during the reign of พระเจ้ามหินทรเทพนิภาธร (Chao Oun Kham, เจ้าอุ่นคำ), reflecting their grace and cultural pride amidst political change.

(During the reign of พระเจ้ามหินทรเทพนิภาธร (ເຈົ້າອຸ່ນຄຳ, Chao Oun Kham, เจ้าอุ่นคำ), King of Luang Prabang, 1868–1895, amidst political upheaval and French colonial expansion into Laos)

During the late 19th century, under the reign of พระเจ้ามหินทรเทพนิภาธร (Chao Oun Kham, เจ้าอุ่นคำ), Lao women in Luang Prabang continued to wear traditional pha sin (ผ้าซิ่น) and pha biang (ผ้าเบี่ยง) for both daily life and special occasions such as Buddhist ceremonies, merit-making, and local festivals.

This period was marked by political upheaval, as Luang Prabang faced attacks from the Chinese Black Flag Army, leading to Chao Oun Kham’s temporary exile in Bangkok under the protection of Siam. Between his two ruling periods, he lived in Bangkok, where he provided assistance to Auguste Pavie, a French colonial diplomat who played a crucial role in establishing French control over Laos.

By 1893, after diplomatic efforts led by Auguste Pavie, France formally took control of Laos, incorporating it into French Indochina. This ended Siamese influence in the region, and by 1895, Chao Oun Kham’s reign came to an end, making him the last Lao king under Siamese suzerainty. Despite these political changes, Lao textile traditions remained a strong symbol of cultural identity, especially among women.

Lao Women's Attire for Special Occasions

1. ผ้าเบี่ยง (Pha Biang) – The Shoulder Wrap

The pha biang was a long rectangular cloth worn diagonally across the chest and over one shoulder, leaving the opposite shoulder exposed.
It was typically made of cotton or silk, depending on the wearer's social class.
Unlike the pha sin, which displayed complex weaving, pha biang was usually plain or subtly decorated, sometimes with embroidered borders or woven edge patterns.
Popular colours included:

Deep reds and earthy browns, which were auspicious for religious occasions.
Muted gold or natural undyed tones, particularly for older women or those of modest means.

2. ผ้าซิ่น (Pha Sin) – The Lao Tubular Skirt

The pha sin was a tubular wrap skirt, an essential garment for Lao women.
In Luang Prabang, women traditionally wore pha sin with vertical stripes (ลายทาง - lai thang), setting them apart from Thai or Isaan styles, which often had horizontal patterns (ลายขวาง - lai khwang).
High-quality pha sin were woven using จก (chok) and ขิด (khit) techniques, creating intricate designs.
Ceremonial pha sin featured:

Deep navy blue or indigo, representing dignity and status.
Dark green, symbolising fertility and prosperity.
Burgundy or reddish-brown, commonly worn at temples.
A golden-yellow silk hem (ตีนซิ่น - tin sin), differentiating formal dress from casual attire.

3. Hairstyle – The Side Bun (มวยผม)

Lao women in Luang Prabang styled their hair in a side bun (มวยผม - muay phom) rather than a central bun.
The bun was positioned slightly to the side, reflecting a graceful and refined look.
Hair was secured with:

Gold or silver hairpins.
Fresh jasmine flowers, especially during religious ceremonies.
Simple wooden or silver combs, particularly for daily wear.

4. Jewellery & Accessories

Earrings: Gold or silver filigree earrings, often with floral designs.
Bracelets: Stacked gold bangles, typically worn in pairs.

Political and Cultural Context: French Indochina and the Fall of Luang Prabang

1. The Role of Chao Oun Kham (เจ้าอุ่นคำ)

พระเจ้ามหินทรเทพนิภาธร (Chao Oun Kham, เจ้าอุ่นคำ) ruled Luang Prabang in two separate periods (1868–1887 and 1889–1895).
In 1887, his kingdom was attacked by the Chinese Black Flag Army, forcing him to flee to Bangkok for protection.
During his exile, he assisted Auguste Pavie, a French colonial officer and diplomat, in negotiations with Siam.

2. Auguste Pavie and the Expansion of French Indochina

Auguste Pavie (1847–1925) was instrumental in expanding French control over Laos.
He first arrived in Luang Prabang as France’s vice-consul in 1886.
By 1893, after a series of conflicts and diplomatic negotiations with Siam, France forced Siam to cede Laos, making it a French protectorate.
Pavie became the first Governor-General of French Laos, marking the complete loss of Lao sovereignty.

3. The End of Siamese Control Over Laos

Before 1893, Laos was under Siamese influence, but it was not fully integrated into the Thai kingdom.
After the Franco-Siamese War of 1893, Siam ceded Laos to France through the Treaty of Bangkok, which established the Mekong River as the border between French Indochina and Siam.
By 1895, when Chao Oun Kham passed away, Luang Prabang was no longer under Siamese rule, and his successor, King Zakarine, ruled under French authority.

Cultural Resistance and the Role of Traditional Dress

Despite the political loss of sovereignty, Lao women continued to preserve their traditions through clothing.
Wearing handwoven pha sin became a form of cultural resistance, reinforcing Lao identity under French rule.
Buddhist ceremonies and festivals remained important spaces for expressing Lao heritage, where women proudly displayed their best textiles, jewellery, and hairstyles.

Conclusion

The AI-enhanced images capture the traditional attire of Lao women in Luang Prabang during the reign of พระเจ้ามหินทรเทพนิภาธร (Chao Oun Kham, เจ้าอุ่นคำ), reflecting their grace and cultural pride amidst political change.

Despite the fall of Luang Prabang to the French protectorate in 1893, Lao women maintained their textile heritage, weaving and wearing intricate pha sin, draped pha biang, and styling their hair in the signature side bun. Their attire symbolised resilience, faith, and identity in a time of great transformation.

เครื่องแต่งกายของสตรีลาวในหลวงพระบางภายใต้รัชสมัยของกษัตริย์ลาวพระองค์สุดท้าย พระเจ้ามหินทรเทพนิภาธร (ເຈົ້າອຸ່ນຄຳ, Chao Oun Kham, เจ้าอุ่นคำ) (พ.ศ. 2411–2438)

(ในรัชสมัยของ พระเจ้ามหินทรเทพนิภาธร (ເຈົ້າອຸ່ນຄຳ, Chao Oun Kham, เจ้าอุ่นคำ) กษัตริย์องค์สุดท้ายของลาว ค.ศ. 1868–1895 ท่ามกลางความปั่นป่วนทางการเมืองและการขยายอิทธิพลของฝรั่งเศสในลาว)

ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ภายใต้การปกครองของ พระเจ้ามหินทรเทพนิภาธร (Chao Oun Kham, เจ้าอุ่นคำ) สตรีลาวใน หลวงพระบาง ยังคงแต่งกายในเครื่องแต่งกายแบบดั้งเดิม ผ้าซิ่น (pha sin, ผ้าซิ่น) และ ผ้าเบี่ยง (pha biang, ผ้าเบี่ยง) ทั้งในชีวิตประจำวันและในโอกาสพิเศษ เช่น พิธีกรรมทางพุทธศาสนา การทำบุญ และเทศกาลท้องถิ่น

การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและการขยายอิทธิพลของฝรั่งเศสในลาว

ช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่ หลวงพระบางเผชิญกับการรุกรานของกองทัพธงดำจีน (Chinese Black Flag Army) ทำให้ พระเจ้ามหินทรเทพนิภาธรต้องเสด็จลี้ภัยไปยังกรุงเทพฯ ภายใต้การอารักขาของสยาม ระหว่างที่ทรงพำนักในกรุงเทพฯ พระองค์ได้ให้ความช่วยเหลือ ออกุสต์ ปาวี (Auguste Pavie) นักการทูตชาวฝรั่งเศส ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการทำให้ลาวตกอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส

ในปี ค.ศ. 1893 หลังจากความพยายามทางการทูตของ ออกุสต์ ปาวี ฝรั่งเศสได้เข้ายึดครองลาวอย่างเป็นทางการ และรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของ อินโดจีนฝรั่งเศส (French Indochina) สิ้นสุดอำนาจของสยามเหนือดินแดนลาว และในปี ค.ศ. 1895 รัชสมัยของ พระเจ้ามหินทรเทพนิภาธร สิ้นสุดลง ทำให้พระองค์เป็น กษัตริย์ลาวพระองค์สุดท้ายภายใต้อำนาจของสยาม

ถึงแม้ลาวจะตกเป็นรัฐในอารักขาของฝรั่งเศส สตรีลาวยังคงรักษาวัฒนธรรมผ่านการแต่งกายแบบดั้งเดิม โดยเฉพาะในงานบุญและพิธีกรรมทางศาสนา ผ้าซิ่นทอมือและทรงผมมวยต่ำแบบเอนข้าง ยังคงเป็นสัญลักษณ์ของเอกลักษณ์และความภาคภูมิใจของสตรีลาว

เครื่องแต่งกายของสตรีลาวในโอกาสพิเศษ

1. ผ้าเบี่ยง (Pha Biang) – สไบเฉียง

เป็นผ้าผืนยาวที่ พาดเฉียงจากไหล่ลงมาห่อหุ้มร่างกายข้างหนึ่ง ทิ้งไหล่อีกข้างหนึ่งเปลือยเปล่า
ทำจาก ฝ้ายหรือไหม ขึ้นอยู่กับฐานะของผู้สวมใส่
โดยทั่วไป ผ้าเบี่ยงมีลวดลายเรียบง่าย อาจมีการตกแต่งขอบด้วยลายปักหรือทอลวดลายขิด

2. ผ้าซิ่น (Pha Sin) – ผ้าถุงลาว

เป็น ผ้าถุงแบบท่อ (Tubular Skirt) ซึ่งเป็นเครื่องแต่งกายหลักของสตรีลาว
ผ้าซิ่นของสตรีหลวงพระบาง นิยมลวดลายทางแนวตั้ง (ลายทาง - lai thang) ต่างจาก ผ้าซิ่นไทยหรือลาวอีสาน ซึ่งมักมีลายแนวนอน
ผ้าซิ่นคุณภาพสูงทอด้วย จก (chok) และ ขิด (khit) สร้างลวดลายประณีต
สำหรับพิธีกรรมทางศาสนา ผ้าซิ่นมักมี ตีนซิ่น (tin sin) หรือขอบล่างที่ตกแต่งอย่างประณีต

3. ทรงผม – มวยผมข้าง (มวยผม - Muay Phom)

สตรีลาวในหลวงพระบางนิยม เกล้ามวยต่ำแบบเอนข้าง แทนที่จะเป็น มวยกลางศีรษะ ซึ่งพบได้ในราชสำนักสยามหรือขอม
ทรงผมมวยข้างนี้ สะท้อนถึงความงดงามที่เรียบง่ายและสง่างาม
มวยผมมักตกแต่งด้วย

ปิ่นทองหรือเงิน
ดอกมะลิสด ในพิธีกรรมทางศาสนา
หวีไม้หรือหวีเงิน สำหรับใช้ในชีวิตประจำวัน

4. เครื่องประดับ

ต่างหู: ต่างหูทองหรือเงินแบบลายดอกไม้
กำไลข้อมือ: กำไลทองซ้อนกันเป็นคู่
เข็มขัดผ้า: ใช้ผ้าคาดเอวเพื่อเสริมความสวยงาม

การสิ้นสุดอำนาจของสยามเหนือดินแดนลาวและบทบาทของฝรั่งเศส

1. บทบาทของพระเจ้ามหินทรเทพนิภาธร (เจ้าอุ่นคำ)

พระองค์ทรงปกครองหลวงพระบางสองช่วงเวลา (1868–1887 และ 1889–1895)
ในปี 1887 หลวงพระบางถูกโจมตีโดย กองทัพธงดำจีน (Chinese Black Flag Army) ทำให้พระองค์ต้องลี้ภัยไปยังกรุงเทพฯ
ระหว่างการลี้ภัย พระองค์ทรงให้ความช่วยเหลือออกุสต์ ปาวี นักการทูตฝรั่งเศสในการเจรจากับสยาม

2. ออกุสต์ ปาวี กับการขยายอาณานิคมของฝรั่งเศสในลาว

ออกุสต์ ปาวี (Auguste Pavie, 1847–1925) มีบทบาทสำคัญในการขยายอำนาจของฝรั่งเศสในลาว
ในปี 1886 ปาวีเข้ารับตำแหน่ง รองกงสุลฝรั่งเศสประจำหลวงพระบาง
ค.ศ. 1893 หลังจากการเจรจาทางการทูตกับสยาม ฝรั่งเศสบังคับให้สยาม ยกดินแดนลาวให้ฝรั่งเศส และจัดตั้ง รัฐในอารักขาของฝรั่งเศส
ปาวีกลายเป็น ข้าหลวงใหญ่ฝรั่งเศสประจำลาวคนแรก ซึ่งเป็นจุดสิ้นสุดของเอกราชลาว

3. การสูญเสียลาวให้แก่ฝรั่งเศส

ก่อนปี 1893 ลาวยังอยู่ภายใต้อิทธิพลของสยามแต่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรไทย
หลังสงครามฝรั่งเศส-สยาม (Franco-Siamese War) ในปี 1893 สยามถูกบังคับให้ลงนามใน สนธิสัญญากรุงเทพฯ ส่งผลให้แม่น้ำโขงกลายเป็น พรมแดนระหว่างอินโดจีนฝรั่งเศสกับสยาม
เมื่อ พระเจ้ามหินทรเทพนิภาธรสวรรคตในปี 1895 หลวงพระบางกลายเป็นดินแดนของฝรั่งเศสอย่างสมบูรณ์

บทสรุป

แม้ลาวจะตกเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส สตรีลาวยังคงรักษาเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมผ่านเครื่องแต่งกายแบบดั้งเดิม โดยเฉพาะ ผ้าซิ่นทอมือ ผ้าเบี่ยง และทรงผมมวยข้าง ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่ง ความภาคภูมิใจและความมั่นคงของอัตลักษณ์ลาวท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองครั้งใหญ่ในประวัติศาสตร์

#aifashionlab #AI #aiartist #aiart #aifashion #aifashiondesign #aifashionstyling #aifashiondesigner #fashion #fashionhistory #historyoffashion #fashionstyling #fashionphotography #digitalfashion #digitalfashiondesign #digitalcostumedesign #digitaldesign #digitalaiart #bangkok #laos #LuangPrabang #FrenchIndochina #ThaiFashionHistory #ThaiFashionAI #flux #fluxlora