Thai Fashion During the Later Reign of King Chulalongkorn (Rama V), circa 1900

2 Feb

ashion during this period was deeply intertwined with both societal structure and evolving trends. The Raj-Pattern shirt and colour-coded chong kraben identified officials by rank and department, while women’s structured blouses with สไบจีบ blended European and Thai aesthetics. The ทรงดอกกระทุ่ม hairstyle remained dominant, though modern young women gradually embraced longer hair and Western-styled updos.

During the later reign of King Chulalongkorn (Rama V) around 1900, Thai women’s fashion transitioned from the extravagant leg-of-mutton sleeves of the 1890s to a more refined silhouette. Sleeves returned to a natural size, while the high collar neckline, popularised by Queen Alexandra of England, became a dominant feature. Blouses, often made of lace or silk, were structured yet delicate, following Western influences. These were typically paired with the สไบจีบ (Sabai Jeep), a pleated shawl draped diagonally across the body, adding a distinct Thai refinement to the attire. The lower garment remained the ผ้านุ่ง (phaa nung) or โจงกระเบน (chong kraben), with silk and fine brocade materials used for formal occasions.

Men’s fashion was largely defined by the เสื้อราชประแตน (Raj-Pattern shirt), a high-collared, buttoned-front shirt introduced after King Chulalongkorn’s visit to India in 1873. Originally inspired by Indian court dress, it became standard attire for government officials and aristocrats. The Raj-Pattern shirt was always paired with โจงกระเบน (chong kraben), a traditional lower garment neatly folded and tucked. The colour of chong kraben often signified an individual’s governmental department. A notable example was สีกรมท่า (Si Krom Tha)—a deep navy blue worn by officials of Krommathā (Department of Financial and Foreign Affairs). This association led to สีกรมท่า becoming a recognised term for navy blue in Thai. Other official shades included สีขาบ and สีน้ำเงินแก่, which were similarly dark blue and linked to governance.

Women’s hairstyles remained short. The ทรงดอกกระทุ่ม (Song Dok Krathum) was particularly popular, featuring a short, rounded bob resembling the krathum flower. Siamese women wore their hair short; only Lao or Lanna women kept their hair long and often wore ผ้าซิ่น (pha-sin), the tubular skirt, instead of โจงกระเบน (chong kraben). Some young and modern girls also started to wear their hair long and began styling it in upswept Western-inspired hairstyles, reflecting changing fashion influences.

Men’s hairstyles adhered to Western trends, with short, neatly combed hair, often parted to the side. Officials and aristocrats kept their hair well-groomed, using pomade or oil to maintain a sleek finish. This style reflected the increasing Westernisation of grooming habits among Thai elites, aligning with the country’s diplomatic and modernisation efforts.

Fashion during this period was deeply intertwined with both societal structure and evolving trends. The Raj-Pattern shirt and colour-coded chong kraben identified officials by rank and department, while women’s structured blouses with สไบจีบ blended European and Thai aesthetics. The ทรงดอกกระทุ่ม hairstyle remained dominant, though modern young women gradually embraced longer hair and Western-styled updos.

แฟชั่นไทยในช่วงปลายรัชกาลที่ 5 ราวปี พ.ศ. 2443

ในช่วงปลายรัชกาลของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) ราวปี พ.ศ. 2443 (ค.ศ. 1900) แฟชั่นของสตรีไทยได้เปลี่ยนแปลงไปจากยุคก่อนหน้าอย่างเห็นได้ชัด เสื้อผ้าสตรีได้ลดขนาดแขนเสื้อจาก แขนหมูแฮม (leg-of-mutton sleeves) ที่เคยได้รับความนิยมในทศวรรษ 1890 กลับคืนสู่รูปทรงที่เรียบง่ายขึ้น โดยมีลักษณะเด่นคือ คอเสื้อตั้งสูง (high collar neckline) ซึ่งได้รับอิทธิพลจากพระราชินีอเล็กซานดราของอังกฤษ เสื้อสตรีมักตัดเย็บจากลูกไม้หรือผ้าไหมที่มีความประณีต โครงสร้างของเสื้อมีความเรียบหรูและสง่างามแบบยุโรป เสื้อแขนยาวคอสูงนี้นิยมสวมคู่กับ สไบจีบ ซึ่งเป็นผ้าไหมจีบจับพลีทที่พาดเฉียงจากไหล่ลงมาที่เอว เพิ่มความอ่อนช้อยแบบไทย ส่วนล่างยังคงเป็น ผ้านุ่ง หรือ โจงกระเบน โดยเฉพาะในงานพิธี ผ้าที่ใช้มักเป็นไหมแท้หรือลวดลายที่ประณีตงดงาม

แฟชั่นบุรุษในยุคนี้โดดเด่นด้วย เสื้อราชประแตน ซึ่งเป็นเสื้อคอปิดติดกระดุมหน้า ได้รับอิทธิพลจากเครื่องแต่งกายราชสำนักอินเดีย และถูกนำมาเผยแพร่โดยรัชกาลที่ 5 หลังจากเสด็จประพาสอินเดียในปี พ.ศ. 2416 (ค.ศ. 1873) เสื้อราชประแตนกลายเป็นเครื่องแบบของข้าราชการและชนชั้นสูง มักสวมคู่กับ โจงกระเบน ซึ่งถูกจับจีบและเก็บปลายให้ดูเป็นระเบียบ สีของโจงกระเบนยังแสดงถึงตำแหน่งหน้าที่ราชการ เช่น สีกรมท่า ซึ่งเป็นสีน้ำเงินเข้มที่ใช้โดยข้าราชการกรมท่า (กระทรวงการคลังและการต่างประเทศ) จึงทำให้คำว่า สีกรมท่า กลายเป็นคำเรียกสีน้ำเงินเข้มในภาษาไทย สีราชการอื่น ๆ ได้แก่ สีขาบ และ สีน้ำเงินแก่ ซึ่งใช้ในหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการปกครอง

ทรงผมของสตรีในยุคนี้ยังคงเป็น ทรงดอกกระทุ่ม ซึ่งเป็นทรงผมสั้นโค้งมนคล้ายดอกกระทุ่ม ถือเป็นรูปแบบมาตรฐานของสตรีไทยในยุคนี้ สตรีไทยส่วนใหญ่ไว้ผมสั้นมาตั้งแต่โบราณ ตรงกันข้ามกับสตรีชาวลาวหรือชาวล้านนาซึ่งมักไว้ผมยาวและนุ่ง ผ้าซิ่น แทน โจงกระเบน อย่างไรก็ตาม ในช่วงปลายรัชกาลนี้ สตรีรุ่นใหม่และทันสมัยบางกลุ่มเริ่มไว้ผมยาว และนิยมทำผมทรงเกล้ายกสูงคล้ายกับสตรีตะวันตกมากขึ้น สะท้อนให้เห็นถึงกระแสแฟชั่นที่เปลี่ยนไปตามยุคสมัย

ทรงผมของบุรุษยังคงได้รับอิทธิพลจากตะวันตก โดยนิยมตัดสั้น เรียบร้อย และแสกข้าง ข้าราชการและชนชั้นสูงนิยมเซ็ตผมด้วยน้ำมันหรือโพเมดเพื่อให้ดูเรียบแปล้และสุภาพ รูปแบบทรงผมนี้สอดคล้องกับกระแสการตะวันตกของไทย โดยเฉพาะในหมู่ข้าราชการ ทหาร และนักการทูต ซึ่งต้องรักษาภาพลักษณ์ให้ดูสมัยใหม่และเป็นสากล

แฟชั่นในยุคนี้สะท้อนถึงทั้งโครงสร้างสังคมและแนวโน้มแฟชั่นที่พัฒนาไปตามยุคสมัย เสื้อราชประแตนและสีโจงกระเบนที่ถูกกำหนดตามกรมต่าง ๆ ช่วยกำหนดสถานะของข้าราชการ ขณะที่เสื้อคอสูงและ สไบจีบ เป็นเอกลักษณ์ของสตรีไทยที่ผสมผสานความเป็นไทยกับอิทธิพลยุโรป ทรงผม ทรงดอกกระทุ่ม ยังคงเป็นมาตรฐานของสตรีไทย แต่สตรีรุ่นใหม่บางกลุ่มก็เริ่มเปลี่ยนไปไว้ผมยาวและทำผมเกล้ายกสูงในสไตล์ตะวันตกมากขึ้น

#aifashionlab #AI #aiartist #aiart #aifashion #aifashiondesign #aifashionstyling #aifashiondesigner #fashion #fashionhistory #historyoffashion #fashionstyling #fashionphotography #digitalfashion #digitalfashiondesign #digitalcostumedesign #digitaldesign #digitalaiart