The Fashion History of "Sin Kan Kho Khwai" (ซิ่นก่านคอควาย) or "Sin Lae" (ซิ่นแหล้): A Legacy of Northern Thai Textiles

10 Mar

This article explores the history, cultural significance, and traditional craftsmanship of Sin Kan Kho Khwai (ซิ่นก่านคอควาย), also known as Sin Lae (ซิ่นแหล้), a distinctive textile of the Thai Yuan people from Northern Thailand. With its striking black fabric and bold red bands, this traditional pha sin (ผ้าซิ่น) reflects the rich heritage of Lanna dress culture. The article also examines the integration of AI technology in visualising and preserving historical textiles, offering a glimpse into how these garments might have appeared in full colour decades ago.

A few days ago, I came across a post featuring Sin Kan (ก่าน) Kho Khwai (ซิ่นก่านคอควาย) or Sin Lae (ซิ่นแหล้) in original black-and-white photographs. These photos were taken in Phrae, possibly in a morning fresh market between the 1950s and 1960s (พ.ศ. 2493–2509). The images captured local women wearing this distinct pha sin (ผ้าซิ่น), a striking example of traditional Northern Thai textiles. Seeing these photographs, I felt it was a shame that they were not documented in colour.

Inspired by these archival photos, I embarked on a project to colourise them and use them as a foundation to train a LoRA model. This allowed me to generate historically accurate AI-enhanced images showcasing Sin Kan (ก่าน) Kho Khwai (ซิ่นก่านคอควาย) as it might have appeared in full colour over 70 years ago. I hope that this AI-generated collection will be valuable to collectors, students, and enthusiasts of Thai textiles, helping to preserve and document historical evidence in colour.

As someone passionate about the study of historical fashion and textile preservation, I see AI as a powerful tool for reconstructing and visualising garments that were once only available in faded or black-and-white records. AI-enhanced images provide a way to imagine and revive textile traditions, allowing us to study the structure, colours, and patterns of traditional dress with more depth. However, AI is only as accurate as the references used to train it. While my AI-generated Sin Kan (ก่าน) Kho Khwai (ซิ่นก่านคอควาย) images closely reflect the real garments, slight variations in pattern placement or stripe thickness can occur. Nonetheless, the results serve as an effective visual reconstruction, making these garments more accessible to modern viewers and researchers.

What is Sin Kan Kho Khwai (ซิ่นก่านคอควาย)?

Sin Kan Kho Khwai (ซิ่นก่านคอควาย), also called Sin Lae (ซิ่นแหล้), is a traditional Thai Yuan textile (ผ้าทอไทยวน) from Phrae and Nan provinces (จังหวัดแพร่และน่าน). It is most recognisable by its black base fabric with distinctive red bands. This pha sin (ผ้าซิ่น) is a significant part of Lanna dress culture (วัฒนธรรมการแต่งกายล้านนา)and was historically worn by local women, especially in rural communities.

This type of pha sin (ผ้าซิ่น) is also known as Sin Taa (ต๋า) Sin Kan (ก่าน) (ซิ่นต๋าซิ่นก่าน), and another term for it is Sin Tor Teen Tor Aew (ซิ่นต่อตีนต่อแอว)—a name describing its structural composition. The term "Taa (ต๋า)" refers to the horizontal lines crossing the fabric, characteristic of Thai Yuan pha sin (ผ้าซิ่น) patterns. "Kan (ก่าน)" refers to woven or dyed designs, while "Tor Teen Aew (ต่อตีนแอว)" indicates how separate fabric pieces are sewn together to form the waistband, body, and hem sections.

In addition to the woven Kan (ก่าน) patterns, some versions feature Ban Kai Sin (ซิ่นบั่นไก), a technique where two coloured threads are twisted together before weaving. This creates a marbled effect, similar to the aquatic plant Kai (ไก)found in the Mekong or Nan Rivers.

Some textile scholars suggest that Sin Kan (ก่าน) Kho Khwai (ซิ่นก่านคอควาย) may have ritualistic origins. It is believed to be linked to the ceremony of buffalo sacrifice, where the animal’s throat was cut, allowing the blood to flow slowly as an offering to spirits. This traditional belief might explain the red-black contrast in the design, symbolising the sacred significance of the buffalo. This theory aligns with the origin of Sin Taa (ต๋า) Maa Hai, a similar textile worn by Tai Lü women in Xishuangbanna.

Structure of the Traditional Pha Sin

The Sin Kan (ก่าน) Kho Khwai (ซิ่นก่านคอควาย) follows a three-section structure, which is a hallmark of traditional Thai Yuan weaving:

Hua Sin (หัวซิ่น) – The waistband, typically a solid red or dark colour, often made of cotton or silk.
Tua Sin (ตัวซิ่น) – The main body, predominantly black, woven from cotton or silk, often with a simple texture.
Teen Sin (ตีนซิ่น) – The hem section, featuring bold red stripes, which may vary in thickness and spacing. Some versions have two or three parallel red bands that create a striking contrast against the black base.

Historically, Sin Kan (ก่าน) Kho Khwai (ซิ่นก่านคอควาย) was woven in both cotton and silk, with silk versions reserved for wealthier women. The finest silk fabrics were sourced from San Kamphaeng, Chiang Mai, while high-quality dyed cotton came from San Pa Tong, Chom Thong, and Hod.

Overall, the AI-generated Sin Kan (ก่าน) Kho Khwai (ซิ่นก่านคอควาย) collection is a remarkable effort in preserving and reviving traditional Lanna textile heritage in colour, making it more accessible to modern audiences.

Through this project, I hope to encourage further exploration of AI in historical fashion studies, proving that technology can be used to preserve, educate, and bring new life to the study of traditional textiles in Thailand. AI does not replace historical research but rather enhances our ability to visualise and appreciate these cultural garments. Sin Kan (ก่าน) Kho Khwai (ซิ่นก่านคอควาย) is just one example, and I look forward to using AI to explore and reconstruct many more aspects of Thailand’s rich dress culture.

ซิ่นก่านคอควาย หรือ ซิ่นแหล้: จากภาพขาวดำในอดีตสู่ภาพสี

ไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมได้พบโพสต์ที่นำเสนอ ซิ่นก่านคอควาย หรือ ซิ่นแหล้ ผ่านภาพถ่ายขาวดำต้นฉบับ ซึ่งอาจถูกบันทึกไว้ที่จังหวัดแพร่หรือน่าน โดยคาดว่าน่าจะเป็นภาพจากตลาดสดยามเช้าในช่วง ทศวรรษที่ 2490–2510) ภาพเหล่านี้แสดงให้เห็นหญิงชาวบ้านที่สวม ซิ่นก่านคอควาย ซึ่งสิ่งทอพื้นเมืองภาคเหนือที่คนอาจจะไม่ค่อยรู้จักกันมากเท่าไร เมื่อได้เห็นภาพเหล่านี้ ผมรู้สึกเสียดายที่ไม่สามารถเห็นสีของผ้าซิ่นเหล่านี้ในภาพต้นฉบับ

ด้วยแรงบันดาลใจจากภาพถ่ายเก่าเหล่านี้ ผมจึงเริ่มต้นโครงการ ลงสีภาพถ่ายขาวดำ และใช้เป็นพื้นฐานในการฝึก โมเดล LoRA เพื่อสร้างภาพที่ได้รับการปรับแต่งโดย AI ซึ่งช่วยให้สามารถแสดงภาพ ซิ่นก่านคอควาย ในรูปแบบสีและบรรยากาศของผู้คนในยุคนั้นได้ ผมหวังว่าภาพที่ได้จาก AI จะเป็นแหล่งข้อมูลที่มีคุณค่าสำหรับนักสะสม นักศึกษา และผู้ที่สนใจสิ่งทอไทย ซึ่งจะช่วย รักษาและบันทึกหลักฐานทางประวัติศาสตร์ ในรูปแบบที่เข้าถึงได้ง่ายขึ้น

ซิ่นก่านคอควาย คืออะไร?

ซิ่นก่านคอควาย หรือที่เรียกอีกชื่อว่า ซิ่นแหล้ เป็นผ้าทอ ไทยวน ดั้งเดิมจากจังหวัดแพร่และน่าน โดยมีลักษณะเด่นคือ พื้นผ้าสีดำและแถบสีแดงสด ผ้าซิ่นประเภทนี้เป็นส่วนหนึ่งของ วัฒนธรรมการแต่งกายล้านนา และเคยเป็นที่นิยมในหมู่หญิงชาวบ้าน โดยเฉพาะในชุมชนชนบท

ซิ่นก่านคอควายเป็นซิ่นในตระกูล ซิ่นต๋าซิ่นก่าน หรือที่เรียกว่า ซิ่นต่อตีนต่อแอว ซึ่งเป็นชื่อที่บรรยายถึงโครงสร้างของผ้า

"ต๋า" หมายถึงเส้นแนวนอนที่พาดขวางตัวผ้า ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของ ซิ่นไทยวน
"ก่าน" หมายถึงลวดลายที่เกิดจากการทอหรือการย้อม
"ต่อตีนแอว" หมายถึงเทคนิคการเย็บผ้าส่วนต่างๆ เข้าด้วยกัน ได้แก่ หัวซิ่น (เอว), ตัวซิ่น, และตีนซิ่น (ชายผ้า)

โครงสร้างของซิ่นประเภทนี้จึงแบ่งเป็น สามส่วนหลัก ได้แก่:

หัวซิ่น – มักเป็นสีพื้นเข้มหรือสีแดง มีทั้งที่ทอจากฝ้ายและไหม
ตัวซิ่น – มักเป็นพื้นสีดำ อาจมีลวดลายที่เกิดจากการทอหรือลายก่าน
ตีนซิ่น – มักมีแถบสีแดงสดหรือสีอื่นที่ตัดกับพื้นซิ่น

นอกจากลวดลาย ก่าน ที่เกิดจากการทอแล้ว ยังมีบางรุ่นที่ใช้เทคนิค ซิ่นบั่นไก ซึ่งเป็นการนำเส้นด้ายสองสีมาพันกันก่อนทอ ทำให้เกิดลวดลายเหลือบสีคล้ายกับ "ไก" (พืชน้ำชนิดหนึ่งในแม่น้ำโขงและแม่น้ำน่าน)

ความเชื่อเกี่ยวกับซิ่นก่านคอควาย

นักวิชาการด้านสิ่งทอหลายท่านเชื่อว่า ซิ่นก่านคอควาย อาจมีรากฐานมาจาก พิธีกรรมโบราณ ซึ่งเกี่ยวข้องกับ พิธีบูชายัญควาย โดยมีการเชือดคอควายเพื่อให้เลือดไหลเป็นเครื่องเซ่นไหว้ดวงวิญญาณ ความเชื่อนี้อาจอธิบายถึง การเลือกใช้สีดำ-แดง ของซิ่น ซึ่งสื่อถึง ความศักดิ์สิทธิ์ของควาย ทฤษฎีนี้ยังสอดคล้องกับต้นกำเนิดของ ซิ่นต๋าม้าไห ซึ่งเป็นผ้าทอที่มีลักษณะคล้ายกันของหญิงไทลื้อในสิบสองปันนา

แหล่งผลิตและวัสดุของซิ่นก่านคอควาย

ซิ่นก่านคอควายสามารถทอได้ทั้งจาก ไหมและฝ้าย หรือบางครั้งใช้ ฝ้ายผสมไหม หากเป็น ซิ่นก่านไหม ถือเป็นของหายาก มีเฉพาะในบ้านของผู้มีฐานะดี

ไหมคุณภาพสูง มักทอมาจาก สันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่
ฝ้ายคุณภาพดี มาจาก สันป่าตอง จอมทอง และฮอด

ซิ่นก่านไหม ถือเป็นของสูงค่า มักใช้ในชนชั้นเจ้านายหรือคหบดีผู้มั่งคั่ง ขณะที่ ซิ่นฝ้าย เป็นผ้าที่นิยมใช้ในชีวิตประจำวัน

ซิ่นก่านคอควายในปัจจุบันและการฟื้นคืนผ่าน AI

การสร้างภาพ ซิ่นก่านคอควายด้วย AI เป็นความพยายามในการใช้ AI ในเชิงอนุรักษ์และฟื้นฟูภาพเก่า เพื่อการศึกษาสิ่งทอและเครื่องแต่งกายไทย ให้อยู่ในรูปแบบที่เข้าถึงได้ง่ายขึ้นผ่านสีสันที่สมจริง

AI ไม่ได้มาแทนที่งานวิจัยทางประวัติศาสตร์ แต่ช่วยให้เราสามารถ มองเห็นและเข้าใจเครื่องแต่งกายเหล่านี้ได้ดีขึ้น ซิ่นก่านคอควายเป็นหนึ่งในโปรเจ็คเล็กๆที่ผมได้สร้างสรรค์ขึ้นมา ผมหวังว่าการสร้างสรรค์ภาพชุดนี้จะช่วยกระตุ้นให้เกิดการศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับการใช้ AI ในงานประวัติศาสตร์แฟชั่น

#aifashionlab #AI #aiartist #aiart #aifashion #aifashiondesign #aifashionstyling #aifashiondesigner #fashion #fashionhistory #historyoffashion #fashionstyling #fashionphotography #digitalfashion #digitalfashiondesign #digitalcostumedesign #digitaldesign #digitalaiart #ThaiFashionHistory #ThaiFashionAI #flux #fluxlora