The delicate silhouettes of Edwardian fashion were seamlessly incorporated into traditional court attire, resulting in a distinctive style that was both elegant and timeless.

The Aesthetics of Court Ladies’ Attire in the Late Reign of King Chulalongkorn, Rama V of Siam

Interpreting Fashion Through Silhouettes and Details

The fashion of the court ladies of the Siamese royal court in the late reign of King Chulalongkorn, Rama V of Siam (circa 1900-1910) reflects an exquisite blend of traditional royal customs and Western influences, particularly from the Edwardian era, which was the height of European court fashion at the time.

The attire of court ladies retained its distinctive Siamese elegance, with chong kraben (wrapped trousers), sashes, and delicate lace blouses remaining key elements. However, Western fashion trends influenced tailoring techniques, fabric choices, and embellishments, creating a style unique to this golden era of Siamese fashion.

Silhouettes and Garment Structure

1. Adapted Blouses or Shirtwaists: Graceful Yet Modern

The blouses of court ladies evolved into delicate lace blouses or lightweight cotton blouses, which introduced a more fluid silhouette.
Three-quarter-length sleeves and slightly open necklines gave a softer and more elegant appearance, contrasting with the previously tight-fitting, high-collared court blouses.
The structure of these blouses was inspired by the Edwardian shirtwaist, particularly the pigeon-breast silhouette, which was popular in Western fashion and contributed to a refined and regal look. However, during the late reign of King Rama V, pastel tones such as ivory, soft lavender, pale blue, and delicate pink became more popular, reflecting Edwardian colour trends.

2. Chong Kraben and Fabric Selection: Blending Siamese Elegance with Western Colours

Silk brocade chong kraben remained a hallmark of high-ranking women in the royal court.

3. The Royal Sash and Styling Evolution: Bridging Tradition and Modernity

The traditional royal sash (phrae saphai) remained an essential part of court dress but evolved in lightweight silk or chiffon, allowing it to drape effortlessly along the body.
The elegantly draped ends of the sash at the waist were reminiscent of European dress draping techniques, demonstrating a harmonious blend of tradition and modern fashion influences.

Hairstyles and Accessories

1. Hairstyles: The Art of Beauty and Western Influence

The dok krathum hairstyle, popular since the early reign of King Rama V, remained in vogue but was styled with more volume and intricate arrangements, resembling the Gibson Girl hairstyle, which symbolised elegance and modernity in the Edwardian era.
Some high-ranking women adorned their hair with bandeaux (headbands) or jewelled hairpins, reflecting European royal aesthetics.

2. Exquisite Accessories: A Mark of Status and Refinement

Jewellery played a crucial role in enhancing the overall look, with court ladies favouring layered pearl necklaces, ornate brooches, and gold and diamond jewellery.
These accessories were not merely decorative but also signified social status and sophistication within the royal court.

Summary: The Aesthetics of Royal Siamese Court Attire

The attire of court ladies in the Grand Palace during the late reign of King Rama V was more than just clothing—it was a symbol of culture, tradition, and refined taste in the Siamese royal court.

The delicate silhouettes of Edwardian fashion were seamlessly incorporated into traditional court attire, resulting in a distinctive style that was both elegant and timeless.

This period of court fashion not only represented a golden age of Siamese sartorial elegance but also showcased a refined fusion of traditional customs and international influences, creating a style that remains iconic to this day.

สุนทรียะแห่งเครื่องแต่งกายของสตรีฝ่ายในแห่งราชสำนักสยามในปลายรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕

การตีความแฟชั่นผ่านโครงร่างเงาและรายละเอียด

แฟชั่นของสตรีฝ่ายในแห่งราชสำนักสยามในช่วงปลายรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕ (ราวปี พ.ศ. ๒๔๔๓-๒๔๕๓) เป็นภาพสะท้อนของ ความวิจิตรบรรจงแห่งขนบธรรมเนียมราชสำนักไทย ที่หลอมรวมเข้ากับ อิทธิพลของแฟชั่นตะวันตก โดยเฉพาะจาก ยุคเอ็ดเวิร์ดเดียน (Edwardian Era) ซึ่งเป็นยุคที่แฟชั่นในราชสำนักยุโรปมีความหรูหราสง่างามเป็นอย่างมาก

เครื่องแต่งกายของสตรีฝ่ายในยังคง ความเป็นไทยอันเป็นเอกลักษณ์ ผ่าน โจงกระเบน แพรสะพาย และเสื้อแพรโปร่ง แต่ขณะเดียวกันก็ได้รับอิทธิพลจากตะวันตกในเรื่อง โครงสร้างเสื้อผ้า เทคนิคการตัดเย็บ การเลือกใช้เนื้อผ้า และการตกแต่งเครื่องประดับ ก่อให้เกิดสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ของราชสำนักไทยในช่วงยุคทองของสยาม

โครงร่างเงาและโครงสร้างของเครื่องแต่งกาย

1. เสื้อราชสำนักแบบดัดแปลง: ความอ่อนช้อยที่ทันสมัย

เสื้อของสตรีฝ่ายในช่วงปลายรัชกาลที่ ๕ มีการพัฒนาเป็น เสื้อลูกไม้โปร่ง หรือ เสื้อผ้าฝ้ายเนื้อบางเบา ที่ให้ความรู้สึกอ่อนช้อยและสง่างาม
แขนเสื้อสามส่วน และ คอเสื้อเปิดกว้างขึ้นเล็กน้อย ช่วยเพิ่มความพลิ้วไหว ต่างจากเสื้อราชสำนักแบบเก่าที่มีลักษณะรัดรูปและคอสูง
โครงสร้างของเสื้อได้รับแรงบันดาลใจจาก เสื้อเชิ้ตเวสต์ (Shirtwaist) ที่เป็นที่นิยมในยุคเอ็ดเวิร์ดเดียน โดยเฉพาะรูปทรง อกพอง (Pigeon-Breast Silhouette) ซึ่งช่วยสร้างภาพลักษณ์ที่สง่างามและมีระดับ แต่ในช่วงปลายรัชกาลที่ ๕ มีการเลือกใช้ โทนสีพาสเทลอ่อนหวาน มากขึ้น เช่น สีงาช้าง สีม่วงอ่อน สีฟ้าอ่อน และสีชมพูอ่อน ซึ่งได้รับอิทธิพลจากแฟชั่นเอ็ดเวิร์ดเดียน

2. โจงกระเบนและการเลือกใช้ผ้า: ผสานความงามแบบไทยกับสีสันตะวันตก

โจงกระเบนไหม หรือผ้ายก ยังคงเป็นเอกลักษณ์ของสตรีชั้นสูงในราชสำนัก

3. แพรสะพายและการปรับเปลี่ยนสไตล์: จากขนบราชสำนักสู่สุนทรียะแห่งโลกสมัยใหม่

แพรสะพายแบบราชสำนัก ยังคงเป็นองค์ประกอบหลัก แต่มีการเลือกใช้ ผ้าไหมเนื้อบางเบา หรือ ชีฟองโปร่ง ที่สามารถจับเดรปให้พลิ้วไหวไปตามลำตัว
ปลายแพรสะพายทิ้งตัวอย่างอ่อนช้อยที่ช่วงเอว คล้ายกับเทคนิคการจับเดรปของชุดราตรียุโรป แสดงถึงการปรับเปลี่ยนเพื่อให้เข้ากับแฟชั่นสมัยใหม่

ทรงผมและเครื่องประดับ

1. ทรงผม: ศิลปะแห่งความงามที่สะท้อนรสนิยมของชนชั้นสูง

ทรงดอกกระทุ่ม ซึ่งได้รับความนิยมมาตั้งแต่ต้นรัชกาลที่ ๕ ยังคงเป็นทรงมาตรฐานของสตรีฝ่ายใน แต่มีการพัฒนาให้ มีความพองและจัดแต่งให้ซับซ้อนขึ้น คล้ายกับ ทรง Gibson Girl ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสตรีทันสมัยในยุคเอ็ดเวิร์ดเดียน
บางครั้งสตรีชั้นสูงอาจตกแต่งทรงผมด้วย แถบคาดศีรษะ (bandeaux) หรือ ปิ่นปักผมประดับอัญมณี ซึ่งได้รับอิทธิพลจากราชสำนักยุโรป

2. เครื่องประดับ: สะท้อนสถานะและความสูงศักดิ์

เครื่องประดับของสตรีฝ่ายในประกอบด้วย สร้อยไข่มุกหลายชั้น กำไล เข็มกลัดประดับอัญมณี และเครื่องประดับทองและเพรช ที่ช่วยเสริมความสง่างามของฉลองพระองค์
การเลือกใช้เครื่องประดับไม่เพียงเป็นไปตามรสนิยมแฟชั่น แต่ยังสะท้อนถึง สถานะทางสังคมของผู้สวมใส่ ในราชสำนัก

สรุปสุนทรียะแห่งเครื่องแต่งกายราชสำนักไทย

เครื่องแต่งกายของสตรีฝ่ายในแห่ง พระบรมมหาราชวัง ในช่วงปลายรัชกาลที่ ๕ ไม่ได้เป็นเพียงเครื่องนุ่งห่ม หากแต่เป็น สัญลักษณ์ของวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียม และรสนิยมอันสูงส่งของราชสำนักไทย

โครงร่างเงาที่อ่อนช้อยของแฟชั่นเอ็ดเวิร์ดเดียน ถูกนำมาปรับใช้ร่วมกับ โครงสร้างดั้งเดิมของฉลองพระองค์ฝ่ายใน ทำให้เกิดเป็นแฟชั่นที่งดงามเหนือกาลเวลา

การแต่งกายของสตรีฝ่ายในช่วงเวลานี้ สะท้อนถึงความสง่างามแห่งราชสำนักสยาม ซึ่งเป็นยุครุ่งเรืองของวัฒนธรรมแฟชั่นไทย และเป็นช่วงเวลาที่ ขนบธรรมเนียมไทยได้หลอมรวมเข้ากับความเป็นสากลอย่างงดงาม

#aifashionlab #AI #aiartist #aiart #aifashion #aifashiondesign #aifashionstyling #aifashiondesigner #fashion #fashionhistory #historyoffashion #fashionstyling #fashionphotography #digitalfashion #digitalfashiondesign #digitalcostumedesign #digitaldesign #digitalaiart #chiangmai #ThaiFashionHistory #ThaiFashionAI #flux #fluxlora